استند متيو هاردينگ ، كه قبلاً به آن استند شمالي مي گفتند ، در امتداد لبه شمالي زمين قرار دارد. در سال 1939 ، استند شمالي دو طبقه اي شامل صندلي ها احداث شد. در ابتدا هدف آن اين بود كه كل انتهاي شمالي را در بر بگيرد ، اما وقوع جنگ جهاني دوم و پيامدهاي آن باشگاه را مجبور كرد كه جايگاه را كوچك نگه دارد. در سال 1976 براي حاميان ايستاده تخريب و تراسهاي باز جايگزين شد. تراس شمالي در سال 1993 تعطيل شد و جايگاه فعلي دو طبقه (غرفه متيو هاردينگ) در آن پايان ساخته شد.
نام او به نام مدير سابق چلسي متيو هاردينگ است كه سرمايه گذاري وي در اوايل دهه 1990 قبل از مرگش در يك حادثه هلي كوپتر در 22 اكتبر 1996 باعث تغيير باشگاه شد. سرمايه گذاري او در اين باشگاه ساخت جايگاه را فراهم كرد كه به موقع براي سال 1996 تكميل شد فصل –97. اين هتل دو رديف دارد و بيشتر دارندگان بليط فصلي را در خود جاي مي دهد ، به خصوص در رده پايين فضاي بسيار خوبي به آن مي بخشد. هرگونه پيشنهاد براي بزرگنمايي تسهيلات مستلزم تخريب چلسي مجاور است. موزه و كلوپ بهداشتي و چاي چلسي. تنها جايگاه سرپوشيده هنگام بازسازي استمفوردبريج در سال 1905 در زمين فوتبال ، ايستگاه شرقي داراي سقف آهني موجدار داراي شيرواني بود ، با حدود 6000 صندلي و يك محفظه محوطه اي. اين جايگاه تا سال 1973 باقي مانده بود ، زماني كه در آن مرحله كه قرار بود مرحله آغازين بازسازي جامع ورزشگاه باشد تخريب شد. جايگاه جديد در آغاز فصل 1974-75 افتتاح شد ، اما به دليل مشكلات مالي در باشگاه ، اين تنها بخش توسعه بود كه تكميل شد.
ايستگاه ايست در اصل به شكل سه طبقه كنسول دار خود در سال 1973 زنده مانده است ، اگرچه از آن زمان تاكنون بسيار مرمت و مدرن شده است. اين قلب استاديوم است ، محل استقرار تونل ، گودال ، اتاق هاي لباس ، اتاق كنفرانس ، مركز مطبوعات ، سمعي و بصري و جعبه تفسير. طبقه مياني را تسهيلات ، باشگاه ها و مجموعه هاي اجرايي اشغال مي كنند. رديف بالا يكي از بهترين منظره هاي زمين را براي تماشاگران فراهم مي كند و اين تنها بخشي است كه از بازسازي گسترده دهه 90 زنده مانده است. پيش از اين ، خانه طرفداران دور در طبقه پايين بود. با اين حال ، در آغاز فصل 06-2005 ، مدير وقت خوزه مورينيو درخواست كرد تا بخش خانواده به اين قسمت از جايگاه برود ، تا روحيه تيم را تقويت كند. طرفداران خارج از خانه به Shed End منتقل شدند.